saçları karışık ülkemin

Sanırım yine buralardayız, evet  her yer buralarda ,
Gözlerinden  bir sürü yaprak düşüyor birer birey ilkel sözcüklerle doluyor buralar ,

Soğuk bir kahverengi mevsimi bu , bir halk ölüyor kıyılarında, yalnızlığın ölümleri çoğalıyor.
O kadar ki yiyecek yolları var tüm kuşların birinden sapsalar mutuluk bitecek gibi , aç içindeki tüm dünyalar aç .
Ruhlar o ruhlar ruhların virgüllere ihtiyacı yok hep çarpışan saç telleri gibi , halbuki ruhlar da sevgili .
Geçen pazar  akşamı gökyüzünde  ikiye bölündü  oysa her tarafı duvarlarla örülü bu ülkede  aşık olmak da nereden çıktı şimdi .
Gülme dedim ! Daha eylülü sevmeye bir dev yılı kalmışken .
Yine de umut var bir yerlerde, ne kadar gökyüzü varsa o kadar altın çocuk!
Oysa sabahları çok güzel olur özgürlük, yüzüne ne kadar yalancı ruh çarpsa çarpsın sabahları erken doğar güneş.